Home | Archief | Biografie | Handleiding | Wensen |
Nieuws:121001 Colombia Oslo
Uit EdwinKoopman
Regel 1: | Regel 1: | ||
{{Nieuws | {{Nieuws | ||
- | |Heeft Toonnaam= | + | |Heeft Toonnaam=Colombiaans vredestheater |
|Heeft Locatie=Colombia | |Heeft Locatie=Colombia | ||
- | |Heeft Datum Van Invoer=2012/ | + | |Heeft Datum Van Invoer=2012/10/19 |
- | |Heeft Afbeelding= | + | |Heeft Afbeelding=Farc oslo.png |
- | |Heeft Bijschrift= | + | |Heeft Bijschrift=Farc-commandanten tijdens conferentie |
- | |Heeft Samenvatting= | + | |Heeft Samenvatting=Nieuws is er nauwelijks, maar het is een theater waardig: de eerste persconferentie van de Colombiaanse regering en de guerrillabeweging Farc. Even buiten Oslo presenteren tien mannen zich tegenover 150 journalisten uit Europa en Colombia, en minstens zoveel politieagenten. Als de guerrilleros hadden gedacht naar de bewoonde wereld te gaan, dan komen ze bedrogen uit. De Noorse regering wilde een plek die goed te beveiligen is en zo komen de commandanten uit de Colombiaanse regenwouden in de mistige Noorse naaldbossen. |
- | |Heeft Hoofdpagina= | + | |Heeft Hoofdpagina=Nee |
}} | }} | ||
- | + | Lang blijft onduidelijk of de partijen wel tegelijkertijd het begin gaan markeren van de vredesbesprekingen. De onderhandelaars kennen elkaar nog nauwelijks, het wantrouwen is groot. Maar het gebeurt: rechts vijf stropdassen en links vijf open boordjes met truien. Ze lijken over totaal verschillende werelden te praten. De enige overeenkomst is het feit dat ze allemaal uit Colombia komen. Kort en helder dreigt de leider van de regeringsdelegatie Humberto de la Calle, de stekker eruit te trekken als de Farc doorgaat met lekken naar de pers. Terwijl hij praat, zet de Farc een extra naambordje op tafel: “Simón Trinidad”, de commandant die in de VS gevangen zit en die ze er graag bij willen hebben – wat nooit gaat lukken. | |
- | + | De Farc presenteert zich te presenteren als een groep vredesduiven. Sinds het mislukken van de vorige besprekingen in 2002 hebben ze niet meer zoveel pers bij elkaar gezien. “Wij willen het land meer bloed en lijden besparen,” zegt commandant en delegatieleider Iván Márquez. Maar ja, de regering wil geen wapenstilstand: “De staat verplicht ons naar de wapens te grijpen.” Naast hem maakt een andere commandant een V-teken. “Gelukkig zijn we een onoverwinnelijke guerrilla,” zegt hij en somt de militaire successen op. Als de Farc zich bijna een uur te buiten gaat aan “transnationale vampieren”, de “criminele regering” en het “doden van de metafysische moordenaar” richt generaal Jorge Enrique Mora – in burger – wanhopig zijn blik naar het plafond. “De Farc heeft een agenda ondertekend,” reageert De la Calle. “En alles wat u net gehoord heeft is daar geen onderdeel van.” | |
+ | |||
+ | Als later de naam van Tanja Nijmeijer valt, begint Márquez breed te lachen – bijna verliefd. “Tanja… zo slank,” zegt hij. “Ik begrijp niet waarom ze zoveel angsten oproept.” Nijmeijer is niet in Oslo omdat de internatonale arrestatiebevelen tegen haar niet op tijd werden opgeheven. Ze wordt verdacht van ontvoering en moord. “Die Hollandse tulp willen wij wel aan tafel.” Een andere commandant vult hem aan: “Die bloem van de bergen is de noodzakelijke vertegenwoordiging van de vrouw in dit proces en ook van het internationalisme.” | ||
+ | |||
+ | Na afloop verlaten de kampen het strijdtoneel. Het is allemaal vooral bedoeld voor de eigen achterban. “Achter gesloten deuren lopen ze grappen te maken,” zegt de Colombiaanse analist León Valencia die al de hele week in Oslo is. “Het blijven Colombianen. Het eerste wat ze straks in Havana gaan doen is samen dronken worden.” De persconferentie markeert het begin van de vredesbesprekingen. De echte onderhandelingen beginnen op 15 november in Havana met het eerste agendapunt: ontwikkeling van het platteland. En zo is er toch nog nieuws. |