Nieuws:150126 Latijns Amerika OAS

Uit EdwinKoopman

{{Nieuws |Heeft Toonnaam=Insulza: "Einde Koude Oorlog" |Heeft Locatie=Cuba |Heeft Datum Van Invoer=2015/01/26 |Heeft Afbeelding=Insulza.jpg |Heeft Bijschrift=José Miguel Insulza |Heeft Samenvatting=Het herstel van de betrekkingen tussen de VS en Cuba markeert het einde van de Koude Oorlog in Latijns Amerika. Dat zegt José Miguel Insulza, scheidend secretaris-generaal van de Organisatie van Amerikaanse Staten (OAS). Dit platform van 35 landen, in 1948 opgericht om de communisten uit de regio te houden, wordt al een halve eeuw getekend door de rivaliteit tussen Cuba en de VS. “Het Amerikaanse Ministerie van Koloniën”, noemde Fidel Castro de OAS ooit, omdat de club in 1962 Cuba royeerde, maar wel tientallen rechtse, door Amerika gesteunde dictators in zijn midden duldde. Vorige week was Insulza in Nederland. |Heeft Hoofdpagina=Nee }} Is met de toenadering tussen Cuba en de VS in Latijns Amerika de Koude Oorlog eindelijk ten einde? “Dit was inderdaad het enige aspect dat nog niet was opgelost. Andere zaken, zoals de guerrillaoorlogen uit die periode waarin ideologie centraal stond, waren al afgelopen. Zelfs de guerrillagroepen in Nicaragua en Colombia waren veranderd. Dus ja, je kunt zeggen dat alleen dit nog restte van de Koude Oorlog. Overigens was die binnen de OAS al langer achter de rug. Cuba mag sinds vijf jaar weer lid worden, maar heeft vooralsnog geweigerd toe te treden. De reden voor de OAS om Cuba weer toe te laten was precies omdat het royement gebaseerd was op de Koude Oorlog, toen Cuba een gevaar was voor de stabiliteit van het continent.” Waarom heeft het herstel van de relaties tussen de VS en Cuba zo lang moeten duren? “Dat had vooral te maken met de interne verhoudingen binnen de VS. Er wonen enorm veel Cubaanse burgers in de VS [ruim een miljoen, red.]. Die hebben een sterke positie in het parlement. Van de 100 senators zijn er drie latino en die zijn alle drie van Cubaanse afkomst. De Cubaanse diaspora is grotendeels van mening veranderd en wil normalisering van de betrekkingen tussen de VS en Cuba. Maar de rol van degenen die in de politiek zitten is doorslaggevend en hebben dat tegen weten te houden.” De rivaliteit tussen Cuba en de VS verstoorde relaties binnen de regio, komt daar nu verandering in? “Ik denk het wel, in positieve zin. Al zal het nog even gaan duren, alleen al omdat de contacten tussen Havana en Washington zich nog niet helemaal normaliseren. Maar Cuba zal in de toekomst zeker een veel pragmatischere houding gaan aannemen richting de Verenigde Staten, en dat zal ook gelden voor een aantal andere landen in de regio.” [anti-Amerikaans bondgenoten van Cuba, Venezuela, Nicaragua, Bolivia en Ecuador, red.] Hoe IS de relatie tussen de VS en Latijns-Amerika veranderd gedurende uw mandaat? “President George Bush [2001-2009, red] had aanvankelijk een hele slechte relatie met Latijns Amerika maar in zijn laatste twee jaar verbeterde dat. Dus toen in 2009 Barack Obama aantrad waren de verhoudingen goed. Helaas hebben de problemen in Iran, Irak en Afghanistan de VS weer van de regio doen verwijderen. Maar in de afgelopen maanden heeft Obama een paar thema’s aangepakt die Latino’s heel belangrijk vinden; migratie en Cuba. Het klimaat is nu veel beter dan de afgelopen jaren.” Inmiddels heeft Latijns Amerika alternatieve organisaties opgericht, zoals de Unasur (de landen ten zuiden van Panama) en Celac (Latijns-Amerika en de Cariben). Van die platforms worden de Amerikanen buitengesloten. “Latijns Amerika is een continent van regio’s. Op een moment dat de OAS niet de plaats is waar noord en zuid samengaan, dan kan een organisatie als Unasur die rol vervullen. De Verenigde Staten en Canada kunnen wel blijven zeggen dat OAS de belangrijkste is, maar dan moeten ze dat ook bewijzen. De VS stappen met hun problemen [zoals migratie en drugs, red.] eerder naar de Verenigde Naties. Binnen de eigen regio heeft het noorden nog altijd meer een houding van praten over de problemen van anderen dan over de problemen van zichzelf. Als dat niet verandert, dan zal Latijns Amerika blijven zoeken naar andere manieren om zich in de wereld te manifesteren. Dat gebeurt door het oprichten van die nieuwe organisaties, ik maak me daar geen zorgen over.” Maar uw eigen organisatie is daar niet beter van geworden. De OAS wordt ‘tandeloos’ genoemd. “De OAS is een multilaterale organisatie; wij kunnen landen niks opleggen. We bieden alleen dialoog tussen noord en zuid. De afgelopen jaren is er vanuit het zuiden veel kritiek en discussie geweest, maar dat heeft de OAS niet zwakker gemaakt. De OAS is meer aanwezig dan ooit. Het belangrijkste is dat er democratie is en onderling respect. In tien jaar zijn in de 35 lidstaten zeker 100 verkiezingen geweest. In de vijftien jaar vóór mij kwamen 17 regeringen voortijdig aan hun eind, de afgelopen tien jaar nog maar twee. Alle lidstaten hebben gekozen regeringen.” Maar zo goed gaat het nog niet met de democratie. In Ecuador en Venezuela worden kranten gesloten, in Mexico en Venezuela zijn studenten vermoord, in Argentinië is vorige week een kritische openbare aanklager vermoedelijk vermoord. Om nog maar niet te spreken over criminaliteit en onveiligheid. “De dood van de Argentijnse openbaar aanklager is op zijn minst verdacht. Venezuela volgt een pad van confrontatie in plaats van dialoog; er zijn inderdaad landen waar ik me zorgen over maak. Helaas denken enkele van onze leiders dat het feit dat ze gekozen zijn hen het recht geeft om alles te doen. Zij zien mechanismen die de macht controleren, het congres, justitie, de media, maatschappelijke organisaties als obstakels in plaats van een fundamenteel deel van de democratie. Leiders lijken een soort natuurlijke drang te hebben om controle en machtsevenwicht buiten werking te stellen.”

Ga naar Nieuws:150126 Latijns Amerika OAS.