Nieuws:111024 Arge Cristina

{{Nieuws
|Heeft Toonnaam=Cristina Kirchner zet dynastie voort
|Heeft Locatie=Argentinie
|Heeft Datum Van Invoer=2011/10/24
|Heeft Afbeelding=Cristina-fernandez-de-kirchner 729.jpg
|Heeft Bijschrift=Cristina Fernandez de Kirchner
|Heeft Samenvatting=Evita Perón is haar voorbeeld, maar haar populariteit dankt ze mede aan een andere Argentijnse mythe: haar overleden man. Met haar verkiezingsoverwinning van gisteren bestendigt Cristina Fernández een Latijns-Amerikaanse dynastie. 


|Heeft Hoofdpagina=Nee
}}
Ruim 80.000 euro zou ze hebben besteed aan schoeisel, voordat ze eind september van Parijs naar New York reisde voor de Algemene Vergadering van de VN. Schoenen, merkkleding en door chirurgen strak getrokken rimpels bepalen het imago van Cristina Fernández de Kirchner, presidente van Argentinië, en doodgeverfde winnares van de komende presidentsverkiezingen. Tenminste, voor haar tegenstanders. Want een meerderheid van de 40 miljoen Argentijnen loopt weg met ‘CFK’ zoals ze in de media kortweg heet. Zij wijzen liever op haar strijd voor mensenrechten, armoedebestrijding, de verbetering van onderwijs en gezondheidszorg, en haar visionaire woorden tijdens die Algemene Vergadering, waar ze meldde dat ‘Latijns Amerika een nieuw model nodig heeft.’ Dat ze ook nog van dure kleren houdt, versterkt hooguit haar allure en haar voorbeeldfunctie als icoon voor de moderne, zelfstandige Argentijnse vrouw. 

Dat was wel eens anders. Toen Cristina (1953) in 2007 president werd, kwam dat vooral door de enorme populariteit van haar man, de toenmalig president Néstor Kirchner. Die had in vier jaar tijd een chaotisch Argentinië veranderd in een ordelijk land. Profiterend van de hoge prijzen voor grondstoffen en agrarische producten stuwde hij de economische groei jarenlang naar boven de 8 procent. Hij verdeelde de rijkdommen en maakte een einde aan amnestiewetten die de beulen van de militaire dictatuur (1976-1983) buiten de cel hielden. Zo gaf hij de Argentijnen, die tien jaar geleden nog politici op straat lynchten, het vertrouwen in de politiek terug. Dat hij en passant alle macht concentreerde in het presidentschap en zich niks aantrok van rechters of parlement namen ze voor lief. Het kirchnerismo was geboren, een nieuwe, linkse richting binnen het peronismo, een kameleontische stroming genoemd naar de legendarische generaal Juán Perón.

De overweldigende meerderheid waarmee “de Hillary Clinton van Argentinië” in 2007 won, verraste niemand, ook omdat zij al jaren achter de schermen de beslissingen zou hebben genomen. Toch ging het aanvankelijk behoorlijk fout met het echtelijke een-tweetje. Meteen nadat Cristina door haar eigen man de sjerp was omgehangen, botste ze hard met de boeren omdat zij belastingen op de export wilde verhogen. De rust keerde pas terug toen de Senaat het plan verwierp. Later kreeg ze felle ruzie met grote mediabedrijven, toen ze hun frequenties wilde beperken en hun monopolie op krantenpapier wilde overnemen. Ook verslechterden de relaties met de Verenigde Staten, na aanwijzingen dat de Venezolaanse president Hugo Chávez 4,2 miljoen dollar in haar campagne zou hebben gestoken. Washington vreesde dat het kirchnerismo, dat binnen Latijns-Amerika een middenpositie inneemt tussen de gematigde sociaal-democraten in Brazilië en Chili en felle anti-Amerikanen zoals Hugo Chávez en Evo Morales, zou doorslaan naar het laatste kamp. 

Dit alles leidde medio 2008 tot een dramatisch lage populariteit van 23 procent. Dat ze die heeft overleefd, dankt Fernández aan sociale maatregelen, zoals een miljardeninjectie in het sociale zekerheidssysteem en steun aan vijf miljoen kinderen van arme gezinnen. De armoede daalde, het aantal schoolgaande kinderen steeg en het minimumloon is tegenwoordig een van de hoogste van Latijns-Amerika. Haar onwrikbare opstelling, die haar bij de boeren bijna fataal werd, wekte ook bewondering en in twee jaar tijd herwon ze haar populariteit. 

“Mijn voorbeeld is de vuist van Evita,” zei ze in een van haar zeldzame interviews, verwijzend naar de mythische weduwe van Juan Perón, in de gelijknamige film vertolkt door Madonna. Maar zeker zo belangrijk voor haar positie werd een andere mythe, namelijk haar eigen man. Sinds hij vorig jaar - 61 jaar jong - overleed aan een hartaanval, is zijn populariteit explosief gegroeid en daarmee die van zijn weduwe. Hoewel ze er nu voor het eerst alleen voor staat, zien opnieuw veel Argentijnen in haar de geest van Kirchner, vertegenwoordigster van het kirchnerismo, die zijn politieke erfenis niet zal verloochenen. 

Wat dat betekent voor de Argentijnse politiek, bleek bij de presidentsverkiezingen afgelopen zondag. Daarbij gaf Fernández de verdeelde oppositie met tientallen procenten verschil een knock-out. Het land van de pampa’s koos voor voortzetting van de Kirchner-dynastie. En ‘vorstin’ Fernández zal eind deze week en een jaar na diens dood, het splinternieuwe marmeren mausoleum voor Néstor Kirchner niet alleen inwijden als weduwe en staatshoofd, maar ook als nieuw gekozen presidente van Argentinië.