Nieuws:130218 Venezuela protesten

{{Nieuws
|Heeft Toonnaam=Rellen  Venezuela tonen machtsstrijd
|Heeft Locatie=Venezuela
|Heeft Datum Van Invoer=2014/02/18
|Heeft Afbeelding=Index.jpg
|Heeft Bijschrift=Lopez wordt gearresteerd
|Heeft Samenvatting=Zelden groeide de arrestatie van een voortvluchtige zo uit tot een massale happening als dinsdag in de Venezolaanse hoofdstad Caracas. Tienduizenden mensen gaven gehoor aan de oproep van oppositieleider Leopoldo López om hem “te vergezellen” bij zijn overgave aan de politie die hem te midden van een juichende menigte inrekende. López werd gezocht wegens het geweld tijdens demonstraties van de oppositie vorige week, waarbij drie doden vielen en tientallen gewonden.
|Heeft Hoofdpagina=Nee
}}
De bijeenkomst liep uit op een nieuw landelijk protest tegen het beleid van president Nicolás Maduro. Terwijl in omringende landen de economie groeit, is in Venezuela de inflatie met ruim 56 procent in 2013 gestegen tot de hoogste ter wereld. Behalve grote hoeveelheden olie produceert het land vrijwel niets meer. Voor import is te weinig geld. Basisartikelen zoals melk, suiker, rijst, bakolie en medicijnen en toiletartikelen zijn regelmatig alleen op de zwarte markt te krijgen. In het hele land hapert de stroomvoorziening. De “Sterke Bolívar” doet op de zwarte wisselmarkt nog maar een tiende van de officiële koers. De criminaliteitscijfers behoren tot de hoogste ter wereld, en hetzelfde geldt voor de corruptie. 

Maduro heeft in krap een jaar presidentschap weinig verbetering gebracht in de toch al belabberde erfenis van zijn voorganger, de charismatische ex-luchtmachtofficier Hugo Chávez, die vorig jaar maart na veertien jaar presidentschap aan kanker overleed. Diens zogeheten “Bolivariaanse revolutie” bestaat uit een staatsgeleide economie en een uitgebreid stelsel van sociale programma’s op het gebied van huisvesting, onderwijs, voedsel en uitkeringen. Die komen vooral ten goede aan grote groepen armen, terwijl andere delen van de bevolking juist worden buitengesloten. Dat heeft geleid tot enorme polarisatie waarbij iedere mogelijkheid tot kritiek stelselmatig wordt geblokkeerd. In het parlement is de oppositie machteloos sinds Maduro toestemming kreeg om per decreet te regeren. Kritische radio- en televisiezenders zijn gesloten. Onafhankelijke kranten kampen met tekort aan papier, waarvoor zij afhankelijk zijn van de staat. 

Het enige podium dat de oppositie rest is de straat en daar weten de revolutionaire leiders wel raad mee. De staatsmedia – waartoe inmiddels vrijwel alle kanalen horen – tonen stenengooiende “fascisten” met dreigende muziek. Volgens Maduro stuurt de oppositie aan op een staatsgreep, geholpen door de Verenigde Staten. Terwijl de Venezolaanse politie een klopjacht opende op Leopoldo López, zette Maduro drie Amerikaanse consulaire medewerkers uit wegens “opruiing”. 

López vormde zonder twijfel een katalysator. Hij greep spontane – aanvankelijk vreedzame – studentenacties aan om de andere sectoren op te roepen Maduro uit het zadel te wippen. De felle López is uit op het leiderschap dat al jaren in handen is van de veel gematigder Henrique Capriles, die de oproep tot aftreden van de president afwees. Op de sociale media wint López snel aan populariteit ten opzichte van de “passieve” Capriles. De rest van de oppositie, verenigd in de Tafel van Nationale Eenheid MUD, restte weinig anders dan zich solidair te verklaren met de demonstraties om een breuk te voorkomen in het front tegen de regering. 

De recente protesten leggen dan ook eerder een interne machtsstrijd bloot bij de oppositie dan de zwakte van het regime. Maduro krijgt met het geweld hooguit een goede stok in handen om de oppositie mee te slaan. “Hij zit vaster in het zadel dan ooit,” zegt politicoloog Carlos Romero vanuit Caracas. “Ondanks zijn wanbeleid weet hij zich gesteund door de helft van de bevolking en van de andere helft is een groot deel allang afgehaakt. De controle over de strijdkrachten is totaal. En ook internationaal staat hij sterk.” Wat niet wil zeggen dat Maduro van de oppositie af is. Nu López zich heeft aangegeven, is een invloedrijke leider even van het toneel verdwenen. Maar zolang de oorzaak van de onvrede niet wordt weggenomen, zijn nieuwe protesten een kwestie van tijd.